Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΡΩΣΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ

Οι ρίζες της ρώσικης γλώσσας χάνονται στα αρχαία χρόνια. Περίπου την 2η -1η χιλιετία π.Χ. από την ομάδα συγγενικών διαλέκτων της ινδοευρωπαϊκής οικογένειας αποσπάται η πρωτοσλαβική γλώσσα (ονομαζόμενη αργότερα, το επόμενο στάδιο - περίπου από τον 1ο-7ομ.Χ. αιώνα - προσλαβική).

 Στις αρχές της 1ης χιλιετίας οι Προσλαβικές φυλές καταλαμβάνουν μια τεράστια έκταση - από τον μέσο ρου του Δνείπερου στην Ανατολή έως τις πηγές του ποταμού Βιστούλα στη Δύση, νοτίως από τον ποταμό Πρίπιετ προς στον Βορρά και τις περιοχές των δάσο-στεπών στο νότο.

Στο πρώτο μισό του 1ου αιώνα μ.Χ τα εδάφη των προσλάβων επεκτάθηκαν

απότομα. Τον 6ο και τον 7ο μ.Χ. αιώνα κύματα
σλάβων μεταναστών φτάνουν και απλώνονται στο μεγαλύτερο μέρος της Βαλκανικής χερσονήσου, καταλαμβάνοντας και εδάφη της σημερινής Ελλάδας, ακόμα και το νότιο τμήμα της, την Πελοπόννησο. Επομένως, αυτή την περίοδο οι Σλάβοι ήδη κατοικούν στα εδάφη από την Αδριατική θάλασσα στη Νότια-Δυτική πλευρά έως τις πηγές του ποταμού Δνείπερου και τη λίμνη Ιλμέν στα Βόρειο-Ανατολικά σύνορα. 

Αυτή την περίοδο η Προσλαβική εθνογλωσσική ενότητα

διασπάται. Σχηματίζονται τρεις εθνικές συγγενικές ομάδες: η ανατολική

(παλαιορωσική εθνότητα), η δυτική (βάσει της οποίας διαμορφώθηκαν οι εξής εθνότητες: οι Πολωνοί, Τσέχοι, Σλοβάκοι, Λουζιτσάνοι, Πομόροι) και η νότια(οι αντιπρόσωποι της οποίας είναι οι Βούλγαροι, οι Σέρβο-Κροάτες, οιΣλοβένοι.).

Η ιστορία της ρωσικής γλώσσας διαιρείται στις εξής περιόδους:

A.αρχαία ρωσική από τον 7ο έως και τον 14ο αιώνα, περίοδο κατά την

οποία η αρχαία ρωσική ήταν η κοινή γλώσσα των ανατολικών σλάβων,

B.τη μεγαλορωσική γλώσσα από τον 15ο έως τον 18ο αιώνα,

Γ.τη σύγχρονή ρωσική από το 19ο αιώνα έως σήμερα.

Τα πρώτα σωζόμενα γραπτά κείμενα της αρχαίας ρωσικής ανάγονται στον

11ο αιώνα, στην εποχή του κράτους του Κιέβου. Τα σπουδαιότερα κείμενα της

αρχαίας ρωσικής είναι "Η διήγηση των παλαιών χρόνων" αρχές του 12ου

αιώνα, "Το Έπος της εκστρατείας του Ιγκόρ" 12ος αιώνας.

Ο διαμελισμός του κράτους του Κιέβου σε ανεξάρτητα πριγκιπάτα, η εισβολή

τον Τατάρο-Μογγόλων (13ος -14ος αιώνας) και οι επιδρομές των πολωνό -

λιθουανικών φυλών ήταν οι αιτίες διάσπασης της αρχαίας ρωσικής σε ρωσική,

ουκρανική και λευκορωσική.

Η ιστορία της ρώσικης γλώσσας στην εποχή του κράτους της Μόσχας (15ος -17ος αιώνας) είναι αρκετά πολύπλοκη. Οι γλωσσικές ιδιομορφίες τωνδιαλέκτων εξελίσσονται μέσα στον χρόνο. Την περίοδο αυτή ξεχωρίζουν δυο βασικές διαλεκτικές ζώνες η βόρειο-μεγαλορωσική (περίπου βόρεια από τη γραμμή Πσκοβ-Τβερ-Μόσχα, και νότια του Νίζνι Νόβγκοροντ) και η νότιο- μεγαλορωσική (νότια της προαναφερόμενης γραμμής αυτής και μέχρι τιςπεριοχές της Λευκορωσίας και Ουκρανίας).

Η γραπτή γλώσσα εμφανίζεται με δύο μορφές: την εκκλησιαστική σλαβική

(τη γλώσσα της Ρώσικης Ορθόδοξης Εκκλησίας) και τη γλώσσα των

επιστημονικών συγγραμμάτων και της λογοτεχνίας. Παράλληλα αναπτύσσεται η προφορική γλώσσα σε όλες τις μορφές της προφορικής λαϊκής παράδοσης.

Από το 17ο αιώνα αρχίζει η πρώτη καταγραφή των έργων της προφορικής

λαϊκής παράδοσης. Η πολυπλοκότητα της γλωσσικής κατάστασης δεν

επέτρεπε να δημιουργηθούν ενιαίοι και σταθεροί γλωσσικοί κανόνες, δεν

υπήρχε ενιαία ρωσική λογοτεχνική γλώσσα.

Τον 17ο το αιώνα αρχίζουν και δημιουργούνται, οι εθνικές σχέσεις,

θεμελιώνονται οι βάσεις του ρώσικου έθνους. Τον 18ο και στις αρχές του 19ου αιώνα τα εκκλησιαστικά κείμενα σταδιακά περνούν σε δεύτερο πλάνο. Με πολύ γρήγορο ρυθμό αναπτύσσεται η επιστημονική, τεχνική, πολεμική, ναυτική, διοικητική ορολογία, ταυτόχρονα η ρώσικη γλώσσα δανείζεται πολλές λέξεις και εκφράσεις από τις δυτικό-ευρωπαϊκές γλώσσες (κυρίως από τη γερμανική και γαλλική).