Σοβιετική Jazz- Η άγνωστη Ιστορία

Ένας από τους πιο χαρακτηριστικούς εκπροσώπους της σοβιετικής Jazz  ήταν ο Isaak Osipovich Dunayevsky.

Ο Dunayevsky γεννήθηκε στην Λοχβίτσα, στο Κυβερνείο Πολτάβα, στη Ρωσική Αυτοκρατορία το 1900. Σπούδασε στο Μουσικό Σχολείο του Χάρκοβο το 1910 όπου σπούδασε βιολί με τους Konstanty Gorski και Joseph Achron. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου άρχισε να μελετά  θεωρία της μουσικής με τον  Semyon Bogatyrev (1890-1960). Αποφοίτησε το 1919 από το Ωδείο Χάρκοβο. Στην αρχή ήταν βιολιστής. Το 1924 πήγε στη Μόσχα για να εργαστεί στο Θέατρο Ερμιτάζ. Το 1929 για πρώτη φορά εργάστηκε για τη «Μουσική Αίθουσα» της Μόσχας και στη συνέχεια εργάστηκε στο Λένινγκραντ (1929-1941) ως σκηνοθέτης και διευθυντής του «Χώρου Μουσικής» της Αγίας Πετρούπολης (1929-34) και στη συνέχεια μετακόμισε στη Μόσχα για να ασχοληθεί με τις οπερέτες και τη μουσική του.

Ο Dunayevsky έγραψε 14 οπερέτες, 3 χορευτικά, 80 χορωδιακά,

80 τραγούδια, μουσική για 88 θεατρικά έργα και για  42 ταινίες, 43 συνθέσεις για ελαφριά μουσική και 12 για τζαζ, 52 συνθέσεις για συμφωνική ορχήστρα και
47 πιάνο Συνθέσεις και ένα κουαρτέτο εγχόρδων.

Ήταν ένας από τους πρώτους συνθέτες στη Σοβιετική Ένωση που άρχισε  να χρησιμοποιεί τζαζ. Έγραψε τη μουσική για τρεις από τις σημαντικότερες ταινίες της προπολεμικής σταλινικής εποχής, το Jolly Fellows, το Circus και για την αγαπημένη ταινία του Στάλιν Βόλγα Βόλγα, του Γκρεγκόρι Αλεξάνδροφ.

Σε μια απάντηση στο βρετανικό βιβλίο «Ο κόσμος της μουσικής» ανέφερε τα εξής ως κύριες δουλειές του: την Οπερέτα της Χρυσής Κοιλάδας (1937), την Οπερέτα του Ελεύθερου Ανέμου (1947) και τη μουσική στις ταινίες Circus (1935) και The Cubans Kuban (1949).

Ο Dunayevsky ονομάστηκε Λαϊκός καλλιτέχνης της Ρωσίας το 1950. Δύο φορές του απονεμήθηκε το βραβείο Στάλιν (1941, 1951) και έλαβε πολλά μετάλλια (συμπεριλαμβανομένου του «Τάγματος του Κόκκινου Εργατικού Πλάνου», του «Τάγματος του Κόκκινου Αστέρα» και «Της τιμής»).